Systeemlupus (SLE)

SLE is een auto-immuunziekte. Een normaal immuunsysteem beschermt ons tegen lichaamsvreemde stoffen, zoals bacteriën en virussen. Dit gebeurt door de vorming van antilichamen die zich richten tegen deze lichaamsvreemde stoffen. Door een immunologische afwijking, zoals we vaak zien bij reumatische aandoeningen, worden antilichamen gemaakt tegen het eigen lichaam. Wanneer deze autoantilichamen zich richten tegen de kern van een cel (nucleus) spreken we van antinucleaire antilichamen (ANA).

Bij iedereen anders

De ANA kunnen reageren met stoffen in het lichaam waardoor ontstekingen ontstaan. Dit kan op verschillende plaatsen of organen, bijvoorbeeld in de huid en de gewrichten, de nieren, het zenuwstelsel en het hart. U kan last hebben van plaats-specifieke verschijnselen, maar ook tot moeheid, koorts en gewichtsverlies. Bij iedere persoon ziet het ziektebeeld er anders uit. Iemand kan bijvoorbeeld jarenlang alleen huidafwijkingen (cutane LE) hebben, voordat systeemlupus ontstaat. Bij tijdige diagnose en aangepaste behandeling zien we bij SLE-patiënten een normaal levenspatroon en een normale levensverwachting.

Oorzaak en gevolg

Vooral vrouwen zijn vatbaar voor systeemlupus, meestal begint het tussen de 20 en 40 jaar. De oorzaak is onbekend, mogelijk gaat het om een samenspel van erfelijkheid, hormonen en omgevingsfactoren, zoals infecties en zonlicht. Het verloop van de ziekte kan van patiënt tot patiënt verschillen. Meestal wisselen actieve en rustige periodes zich af. Het kan ook voorkomen dat de ziekte volledig rustig blijft na een zeer actieve start. Het is dan wel eerst nodig om ze meerdere jaren medicamenteus te behandelen.