Slaapgebonden ademhalingsstoornissen

Tijdens de slaap kunnen meerdere ademhalingsstoornissen voorkomen.

Snurken

Tijdens de slaap kan bij inademing een negatieve druk in de borstkas komen, waardoor lucht via de neus (of de mond) naar binnen wordt gezogen. De doorgang achterin de neus en achterin de keel is vaak nauw. Als we wakker zijn, houden de kin- en keelspieren die luchtpassage open. Wanneer we slapen, verzwakt de spierwerking. Dan kan de luchtdoorgang heel nauw worden en ontstaat een snurkend geluid. De borstkas en inademingsspieren moeten dan extra moeite doen om de lucht naar binnen te zuigen.

Slaapapneu

De nauwe luchtdoorgang, waardoor snurken wordt veroorzaakt, kan ook dichtvallen. Dat gebeurt wanneer de borstkas en inademingsspieren onvoldoende moeite doen om lucht naar binnen te zuigen. Dan valt de keel dicht en ontstaat een ademstilstand (apneu). Die ademstilstand kan 10 seconden tot ruim een minuut duren. Gedurende die ademstilstand ontstaat een zuurstoftekort. Ook neemt de spierinspanning van de borstkas toe. Uiteindelijk wordt de stilstand doorbroken doordat de slaper even wakker wordt – al zal hij zich dat nadien niet herinneren. De keelspiertjes komen daardoor weer in werking, de keel gaat open en de ademhaling herstelt zich.

Er bestaan verschillende vormen van slaapapneu. Het Obstructief Slaapapneu Syndroom (OSAS) wordt veroorzaakt door een afsluiting van de ademweg; het Centraal Slaapapneu Syndroom (CSAS) door een faling van de hersenen in het geven van impulsen naar de ademhalingsspieren.

Matige tot ernstige slaapapneu

Het proces van apneu, van ademstilstand tot wakker worden, kan zich in de loop van de nacht sporadisch voordoen, of zeer frequent zijn. Sommige slapers hebben meer dan 60 apneus per uur. Als tijdens de slaap meer dan 15 apneus per uur optreden, dan is er sprake van een matig slaapapneusyndroom. Indien het aantal meer dan 30 bedraagt, spreken we van een ernstig slaapapneusyndroom.